Een vermoeiende dag met lange wandeling

Vandaag met Yvonne naar de orthodontist om de foto's te bespreken die vorige week zijn gemaakt. We begonnen met een onaangename verrassing. Orthodontie blijkt geen deel uit te maken van het basispakket, zodat je *of* de behandeling zelf moet betalen, *of* aanvullend verzekerd moet zijn. De kosten voor een beugelbehandeling zoals Yvonne die zou moeten hebben zijn ca 2200 euro. Dat wordt dus volgend jaar het pakket aanvullen en de behandeling uitstellen tot begin volgend jaar. Volgens de orthodontist is dat geen probleem. Het leukste aan het gesprek vond ik het bekijken van de mal die van Yvonne's huidige gebit is gemaakt. Ik kon haar tanden en kiezen nu eens helemaal bewonderen. Ook was duidelijk te zien waarom Yvonne een beugel goed kan gebruiken: één tand staat wel heel ver naar achteren, ook heeft ze aanleg voor overbijten, maar ik geloof dat dat niet ernstig genoeg is om een beugel voor aan te laten meten.

Na het bezoek aan de orthodontist, om ongeveer 12 uur, naar de phonehouse geweest om een ultra-goedkope telefoon uit te zoeken, die Jelle en Yvonne morgen mee kunnen nemen als ze voor het eerst samen een dagtocht gaan maken. Hun beoogde eindbestemming is walibie holland. De keuze is gevallen op een witte Samsung E1270 die ongeveer 20 euro kost. Het is een telefoon die je openklapt als je hem wilt gebruiken. De toetsen zijn lekker groot en het geluid van de speaker is prima. Kortom: een prima telefoon voor onderweg.

Na deze aankoop nog een ijsje genomen bij het ola pappyness center in de Arnhemse binnenstad. Mijn ijsje mislukte enigszins, omdat het iets te lang in de choco dip werd gehouden. Hierdoor kreeg ik een enorme laag chocola onder een razendsnel wegsmeltend ijsje. Toen dit naar binnen gewrongen was, begonnen aan de wandeling naar huis.

Dit ws een voorstel van Yvonne, die wel eens een flink stuk van de route wilde lopen. Ze had hem al een paar keer met Jelle gefietst, dus ze wist vrij zeker dat ze de weg naar huis wel terug zou kunnen vinden. De fitbit was gelukkig mee, zodat ook het aantal stappen zou worden bijgehouden. Na ongeveer een half uur lopen even gestopt bij een tankstation om een flesje drinken te halen en toen verder richting Westervoortse brug. Na in totaal een uur wandelen waren we bij station Westervoort, waar Yvonne eigenlijk de trein wilde pakken. Tja, en welke beslissing neem je dan. Ik twijfelde tussen accepteren dat we al een flink stuk gelopen hadden, dus dat dit al een flinke prestatie was, en het idee dat je niet meteen moet opgeven als de kans zich voordoet. Ik koos voor het laatste, dus liepen we verder. Yvonne was het hier maar heel kort mee oneens, dus ik ben blij dat we het zo hebben gedaan. Se kwamen nu langs vrij veel bekende punten, waardoor de wandeling eigenlijk best vlot verliep. Rond kwart voor 3 belde Jelle waar we waren. Toen hij hoorde dat we het succes gingen vieren met een ijsje, was hij razendsnel ter plaatsen o om mee te eten, maar natuurlijk kreeg Yvonne een groter ijsje, omdat zij er ook echt iets voor had gepresteerd.

2.5 uur na ons vertrek waren we eindelijk thuis. Yvonne ging meteen met Jelle voetballen, dus geen sprake van oververmoeidhied.

De avond stond in het teken van het uitprinten van kaartjes voor Walibie en de treinreis er naatoe. Ik dacht eerst de walibie kaartjes met de creditcard te kopen, maar daar was de web site het niet mee eens. Toen via ideal, dat ging goed. Net op het moment dat Yvonne de bestelling bij de spoordeelwinkel wilde afronden, vond windows het tijd voor een update die een reboot vereiste. Daarna ging ook deze besteling goed. Daarna begon de ellende, toen de gekochte vouchers moesten worden omgezet in een e-ticket, maar op dit moment ben ik te moe om de problemen nog eens op te schrijven... Uiteindelijk hebben we iets geprint waarvan ik hoop dat het het goede is, Jelle heeft de OV-chipkaarten die ze in de bus nodig hebben, opgeladen en wat geld voor onderweg gehaald. Helaas had hij een briefje van 50 uit de automaat gehaald, dat ik nog even moest wisselen. Om 23:15 weet ik maar één goede plek hiervoor, namelijk de snackbar. Dus een heerljke braadworst genomen en 20 euro klaargelegd voor hun tocht van morgen.

Verdr heb ik de Note van Jelle even geleend, daar heeft hij morgen toch niets aan, en ik kan er even met wat functies spelen.

5 april; Dongen toernooi en Rotterdam

Ook dit jaar weer met Yvonne de lange reis naar Dongen gemaakt om daar mee te doen aan het jaarlijkse Dongen toernooi showdown. Vorig jaar kwam Yvonne met een beker in de D-groep naar huis, dus deze keer hoopte ze op een herhaling van dit resultaat of een plaatsje in de c poule.

De reis naar Dongen wordt al jaren gekenmerkt door werkzaamheden. Is het niet rond den Bos, dan is het wel bij Nijmegen of Tilburg. Deze keer reden en bussen tussen den Bosch en Tilburg. We liepen hierdoor ongeveer een half uur vertraging op, zodat Yvonne direct bij aankomst mocht gaan spelen in de voorrondes.

Yvonne haalde een keurige plaats in de C poule en ik wist me op doelsaldo naar de B poule te spelen. Yvonne heeft wat foto's en filmpjes gemaakt van deze wedstrijden met haar nieuwe camera.

In de tweede ronde zat ik bij Willemijn Kloosterman, Toos Koper en Loes v.d. Velde. Ik begon met een 11-2 overwinning op Willemijn, verloor daarna van Toos en won weer van Loes. Willemijn on van Toos en Loes en Loes versloeg Toos, waardoor Wilemijn en ik ieder twee punten hadden. Ik was er heilig van overtuigd dat ik eerste, en Willemijn tweede was geworden, omdat haar doelsaldo wel lager moest zijn dan het mijne.

Wie schertst dan ook mijn totale verbijstering toen bij het afroepen van de derde ronde de naam van Willemijn naar boven kwam en niet de mijne. Ik heb twee keer verhaal gehaald bij de wedstrijdtafel, maar men nam niet de moeite om het nog eens rustig na te rekenen. Volgens de mensen daar, was mijn doelsaldo 3 slechter dan dat van Willemijn, en dat zou alleen kunnen als ik met 11- -1 van Toos had verloren en dat is niet het geval. Ik ben er dus zeker van dat de rekenkunst hier geweld is aangedaan en vind het nogal frustrerend dat zelfs als mijn tegenstanders zeggen dat de wedstrijdtafel het mis heeft, het oordeel niet kan worden herzien door even 2 minuten te rekenen.

Ook Yvonne haalde de derde ronde niet. Zij was waarschijnlijk tweede in haar groep, maar of ze er door haar resultaten uit is gevlogen, of dat zij ook last heeft gehad van Brabants rekenen, zullen we wel nooit weten. Later hoorde ik wel dat ik niet de enige ben bij wie er iets mis ging, maar dat doet aan mijn boosheid niet zoveel af vrees ik.

Ik wil best toegeven dat ik wat overdrijf in mijn onvrede, maar aan de andere kant vind ik alles weglachen onder het motto als je het maar gezellig hebt,"" ook niet echt iets. Hoe dan ook, nog even gekeken hoe Twan helaas in de kwartfinale werd uitgeschakeld en daarna de terugreis aanvaard.

Yvonne wilde het aantal minuten in de bus minimaliseren en ik wilde altijd nog een keer naar het nieuwe station van Rotterdam, dus wat was logischer dan over Breda en Rotterdam terug te reizen? Dus de bus naar Breda, daar de intercity naar den Haag, die een kwartier later vertrok, omdat er geen machinist was. In Rotterdam uitgestapt en het nieuwe station bewonderd. Ik vond het er voor mij vrij overzichtelijk uitzien en Yvonne vond het moi. Ze heeft er een flink aantal foto's gemaakt. Boven het station, ter hoogte van spoor 1, heb je iets dat de stationshuiskamer heet, en waar je kunt zitten wachten op de dingen die komen gaan onder het genot van eten en drinken. Vanuit het station gingen we de stad een stukje in, waar Yvonne vooral naar de hoge gebouwen keek, duidelijk een andere uitstraling dan Arnhem. Een paar straten ingegaan en uiteindelijk bij de MC Donalds gegeten

Om 20:05 de trein richting Utrecht genomen en van daaruit naar Arnhem, waar we precies op tijd waren om de trein naar Duiven te halen, zodat we rond 21:50 weer thuis waren.

Als ik het gedoe rond de derde ronde niet meereken, hebben we volgens mij een leuke dag gehad.