vrijdag 14 februari 2014

10 februari

De eerste werkdag van dit nieuwe levensjaar. Ik zie hier meestal nogal tegenop, omdat ik een hekel heb aan dat gefeliciteer. Ik was vroeger altijd erg blij als collega's er niet massaal aan dachten. Vandaag bleek mijn verjaardag in de algemene agenda te staan, dus iedereen die de moeite had genomen daarin te kijken wenste mij alle goeds voor het komende jaar.

De wekker ging om 06:10. Ik snooze dan één keer, tenminste meestal, en werk dan een vrij standaard ochtendritueel af. Vroeger, zeg maar tot een jaar geleden, werd Daja wakker zodra ik een voet buiten het bed zette, maar tegenwoordig wacht ze tot ik helemaal klaar ben, waarna ze de kamer uitloopt en in de slaapkamer van Yvonne meteen weer neerstort, totdat haar bak met eten klaar is gezet. Dan pas neemt mevrouw de moeite om de trap af te dalen en heel rustig te gaan eten.

Rond 07:03 het huis verlaten met Daja en net op tijd om de Arriva trein naar Arnhem te halen. Probleem was dat deze trein, geheel tegen de traditie, gewoon op tijd was. Dan met de bus van 07:31 naar Apeldoorn, waar de chauffeur mij nog op tijd afleverde voor lijn 201 richting Zwolle van 08:15. Om 08:50 op kantoor waar het gefeliciteer begon.

Tijdens een korte koffiepauze twee flessen port gekregen, wat dan weer wel een welkom is natuurlijk. Tussen de middag samen met jikke Daja uitgelaten. Daja wordt daar altijd erg gelukkig van, omdat we met Jikke erbij een ander, veel nteressanter, rondje lopen dan wanneer ik haar alleen uitlaat. Deze keer was het helemaal top, omdat er een kleine boom op ons pad lag, waar Daja de hele route mee heeft lopen slepen als ze er niet achteraan rende omdat wij hem gooiden.
In plaats van een rondje te lopen, zijn we dezelfde weg terug gegaan, zodat Dja langer van de stok kon genieten.

Gelukkig doet mijn telefoon het momenteel prima op het plaatselijke WiFi netwerk, zodat ik de ontknoping van de 500 meter helemaal kon volgen. Enige nadeel was dat de radio stream schijnbaar wat achterloopt bij de beelden, want in het kantoor achter mij werd al luid gejuicht, terwlijl op mijn radio de schaatsers nog de bocht in moesten,.

Aan het eind van de dag konden Marc en ik met Pierre meerijden, met Daja in haar favoriete achterbak, zodat we ongeveer 45 minuten eerder thuis waren dan normaal.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten